لوله های گالوانیزه که از جنس فلز هستند به همراه لوله های پلی اتیلن که نوعی پلاستیک محسوب می شود، بخش عمده ای از مصارف ساختمانی برای انتقال سیالات را بر عهده دارند. لوله های فلزی چون در مقابل رطوبت و زنگ زدن ضعیف هستند، حتماً باید طی یک فرآیند شیمیایی، به آن ها روکش محافظ اضافه شود. یکی از معروف ترین روش ها، استفاده فلز روی برای ایجاد لایه مقاوم روی آهن یا فولاد است. در این مورد، قطعه آهنی را درون وان روی مذاب قرار می دهند. بعد از مدتی قطعه را از وان روی خارج می کنند. سپس یک فرآیند شیمیایی روی قطعه اعمال می شود که نهایتاً به ایجاد لایه مقاوم در برابر اکسیژن منجر می شود. به این روش گالوانیزه کردن فلز می گویند.

هر کدام از گزینه های لوله گالوانیزه و پلی اتیلن، دارای مزایا و معایب خود هستند. با این حال خواهیم دید که چربیدن مزایای پلی اتیلن بر لوله های گالوانیزه، آن را به گزینه محبوبتری تبدیل کرده است.

مزایا و معایب لوله های گالوانیزه و پلی اتیلن
برای اینکه از خواص انواع لوله ها بیشتر بدانیم، لازم است که جزئیات مواد سازنده و کارکردشان را مطالعه کنیم. همان طور که بالاتر توضیح داده شد، لوله های گالوانیزه در اصل از انواع فلز مثل آهن و برنج ساخته شدند. این قطعات برای محافظت شدن در برابر اکسیژن و زنگ زدگی، با روی پوشانده می شوند. اما نقطه ضعف آن ها زمانی بیشتر جلوی چشم است که خراشی روی لایه محافظ ایجاد شود. در این صورت فلز از شیار ایجاد شده دچار زنگ زدگی و آسیب می شود.